هنر حاصل زیستن است و تئاتر زندگی مداوم است

 به گزارش خبرنگار ایران تئاتر از کهگیلویه و بویراحمد : در راستای معرفی هنرمندانی که همیشه در تلاش بودند تا چراغ کم سوی تئاتر خاموش نشود،برای گپ و گفتی صمیمی به سراغ محمدعلی روستا جوان 35 ساله دانش آموخته تئاتر رفتیم. محمدعلی روستا، متولد بهمن 1367 دهدشت،شهرستان کهگیلویه،دانش آموخته رشته تئاتر عروسکی از دانشگاه هنر تهران در حال حاضر به عنوان کارگردان تئاتر در صحنه های زیبای تئاتر مشغول به فعالیت است

 از چگونگی ورود خود به عرصه تئاتر بگویید؟

تازه تابستان شروع شده بود و کلاس پنجم تمام، تصمیم را جدی کردم که تئاتر را از صف مدرسه به سالن تئاتر منتقل کنم. تابستان پارسال که به اداره‌ی فرهنگ و ارشاد کوچه‌ی پشت خانه‌مان رفته بودم، گفتند: سنت خیلی کم، برای شما زوده واسه تئاتر؛ ولی از قضا امسال برادرم دوستی دارد که او با رئیس انجمن نمایش دهدشت دوست است، به لطف آن دوست و دوستش قبل از شروع اول راهنمایی اولین حضورم در تئاتر را با بازی مقابل سمیه سیروس مقدم در نمایش یحیی و گلابتون به کارگردانی حسین حاجی پور در شهر سپیدان فارس تجربه کردم؛ بازی در این تئاتر باعث انتخاب مسیری نو و متفاوت از سایر دوستان و همکلاسی هایم شد. می توان گفت به صورت جدی و برای همیشه زندگی‌ام دستخوش تغییر گشت، از سال 79/80 بیشتر در سالنهای تئاتر بودم تا در زمینهای بازی، سال 90 برای دومین بار از دانشگاه های مهندسی انصراف داده و سال 91 رشته ی تئاتر عروسکی دانشگاه هنر تهران را شروع کردم و سال 96 از دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل شدم

از نظر شما گروه در روند تولید تئاتر و دوام حضور چه تاثیری دارد؟

یکدلی و یکی بودن موجب نگاه قوی و تولید تاثیرگزار در جامعه می‌شود،همه چیز در تئاتر تبدیل به امر جمعی می‌شود و وقتی پای جمع وسط باشد،باید قید منافع فردی را بزنیم.در واقع در هنر و جدی‌تر در تئاتر،ما نیاز به ایثار داریم،ناچار باید قید خیلی از روابط و روش‌های زندگی را بزنیم،این کار سهلی نیست و کاری نیست که هر کسی توان انجامش را داشته باشد،به طور مثال برای خیلی‌ها دور دور کردن و مدام مهمونی گرفتن راحت تر یا بهتر بگویم لذت بخش تر از خواندن کتابی 7 جلدی است،باز هم می‌گم به نظر من تئاتر نیاز به ایثار دارد و ناچار باید زندگی قبل از تئاتر و باقیمانه‌ی زمان‌مان را نثارش بکنیم،تئاتر کار کردن زندگی روزمره را کاملا تغییر می‌دهد،نمی‌شود هم تئاتر کار کنی و هم یک زندگی روزمره‌ی عادی داشته باشی،چرا که تئاتر فقط آن چند ساعت تمرین در سالن نیست،آن چند ساعت،تمرین زیستنی‌است که در بیرون از سالن درگیر آن هستیم،سطور بالا برخی از دلایلی است که می‌گوییم نمی‌شود هم تئاتر کار کرد و هم یک زندگی عادی داشت،در تئاتر زندگی عادی ما شکل دیگری به خود می‌گیرد،که بعد از مدتی شیوه‌ی دیگری برای زندگی را نمی‌توانیم بپذیریم،چرا که زندگی کردن را به این شکل آموختیم،شکلی که در اغلب اوقات خواندن رمانی 7جلدی را به دور دور کردن ترجیح می‌دهیم. از اول دوست داشتم و دارم گروهی که با آنها کار می کنم همیشه ثابت باشند و به آنها اضافه شود، نه کم، چرا که هنر حاصل زیستن است و تئاتر زندگی مداوم، طراحی لباس اغلب کار هایم را زهرا اوروجی انجام می دهد او را قبل از دانشگاه می شناسم و این شناخت به زندگی مشترک انجامید، از همان دوران هنرستان لباس به حدی برایش جدی بود که برای دانشگاه(هنر تهران) تصمیم گرفت به جای طراحی لباس طراحی و بافت پارچه بخواند و طراحی و اجرای لباس را در کلاس های بیرون دوره ببیند،چرا که اگر لباسی طراحی کند که پارچه مناسب آن پیدا نشود، این برایش تبدیل به معضل نشود و خودش بتواند آن پارچه را طراحی و اجرا بکند، ناگفته نماند که این تخصص چند بار مشکل گروه ما را حل کرد، به طور مثال برای اجرای گذشته استمراری لباسی طراحی شد که پارچه ی مناسب آن پیدا نمی‌شد، نهایتن پارچه ای را خلق کرد که بخشی از الیافش از نخ ماهیگیری بود و چیزی که می‌خواستیم از آب دراومد. برای نقشهای خانم اغلب به سمیه سیروس مقدم فکر می کنم، بازیگری توانا که مدام در حال تحلیل کارکترهای واقعی و نمایشی است. تمامی گروه در حد توان در گرایشی متخصص هستند که با کنار هم بودن از پس اجرای کار خود بر می آییم.

از فعالیت ها و حضورتان در تئاتر  بگویید؟

محمدعلی روستا باور دارد که اثر خوب موجب ماندگاری در صحنه تئاتر و محیط اطراف می باشد و در همین راستا یادآوری می کند که: سال 83 نمایش پوپکها در باد را برای عوض صالح پور بازی کردم، اولین اجرای من در جشنواره بود و بازیگری سوم برای نقش جوان آن اجرا گرفتم.

از سال 83 تا 86 درگیر اجراهای مدرسه و جشنواره‌ های دانش آموزی بودم، هر سال به عنوان کار اول شهرستان به جشنواره ی استانی راه پیدا می کردیم، آن دوران موقعیت خوبی برای نوشتن و کارگردانی داشتم،چرا که همه‌ی گروه هم سن بودیم و از تجربه کردن و قضاوت شدن نمی‌ترسیدم

 سال 86 نمایش‌نامه آرامش در حضور دیگران محمد چرمشیر را به شیوه‌ی تجربی نزدیک به 7 ماه تمرین کردیم و 10 شب اجرای عمومی در دهدشت. از سال 87 تا 90 نزدیک به 100

 اجرای نمایشنامه خوانی در حوزه‌ی هنری یاسوج داشتم: ملکه های فرانسه خاکسپاری اسپوزیتو چیزهای پیش پا افتاده لاموزیکه پنچری بانو آئویی صلیب سرخ اهانت به تماشاگر رفت و برگشت به تاخت و ...... سال 88

اجرای عمومی نمایشنامه «ناتان و تبیلت» نوشته ی بری برمنج به مدت 7 شب. سال 89

اجرای عمومی نمایشنامه هراکلس پنجم نوشته ی هاینر مولر سال 90

نمایش نامه خوانی سه کار کوتاه از سام شپرد برای افتتاحیه ی جشنواره ی تئاتر استان، پلاتو حسین پناهی. سال 91

اجرای نمایش «کوسه نشینان» نوشته رضا شریعتی، دانشگاه تربیت مدرس تهران(پروژه‌ی پایان نامه) سال 92

اجرای نمایش، «کوسه نشینان» نوشته رضا شریعتی، جشنواره تئاتر استان، یاسوج، پلاتو حسین پناهی سال 93

اجرای نمایش عروسکی «وش شدگان» پلاتو مرکزی دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر تهران. سال 93

منتقد جشنواره تئاتر استان کهگیلویه و بویراحمد، یاسوج. سال 94

دبیر بخش پژوهش جشنواره ی بین المللی عروسکی دانشگاه هنر تهران. سال 95

دبیر پژوهش اولین دوره ی جشنواره ی نمایشنامه نویسی سخن دانشگاه هنر تهران سال 95

 اجرای نمایش عروسکی«یازده ساعت برزخ یا سرنوشت غم انگیز کسانی از ایلیاد و اودیسه» سالن عروسکی دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر تهران سال 95

ساخت مستند استاد خسرو حکیم رابط، اکران در شب خسرو حکیم رابط شبهای بخارا، سالن بنیاد موقوفات افشار سال 96

 اجرای نمایش عروسکی«رنج انسان معاصر» پلاتو مرکزی دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر تهران. سال 97

اجرای نمایش«خواب در بیداری» یاسوج پلاتو حسین پناهی سال 98

 اجرای نمایش «گذشته استمراری» یاسوج پلاتو حسین پناهی سال 99

 اجرای نمایش، «شادی چرا فسرده؟» یاسوج، پلاتو حسین پناهی بصورت مجازی سال1400

اجرای نمایش«آقا پسر به خانه می آید» نوشته ای میلن، اجرای مجازی در دهدشت  سال 1401

اجرای نمایش «تو مشغول مردنت بودی» اجرای مجازی، پلاتو حسین پناهی سال 1402

 اجراخوانی نمایش «زندگی آبی با ماهی بی می» نوشته رضا شریعتی پلاتو حسین پناهی سال 1402

 اجرای نمایش«جماش» یاسوج،پلاتو حسین پناهی سال 1403

اجرای نمایش «دم‌بند» نمایش نامه رضا شریعتی، یاسوج،پلاتو حسین پناهی

و اما بعد از مدتها دوری از فضای جشنواره،امسال با بچه‌های گروه قصد داریم کاری برای جشنواره‌ی استانی آماده کنیم

سخن پایانی؟

تئاتر خلق تبسم زیبا در پیچیدگی های صحنه‌ی پر راز و رمز نمایش،میانه‌ی طراحی های زیبای لباس، نور، صحنه و بازی های ماندگار در کنار دوستان همراه هست و بس.